Ο Ωροσκόπος - σημείο μη συνειδητότητας!

                                                      (του German Pastorini)

Για να κατανοήσουμε τον Ωροσκόπο θα πρέπει να φέρουμε στο μυαλό μας το συμβολισμό του ζωδίου του Κριού, τον Πρώτο Οίκο (θυμηθείτε, ο Ωροσκόπος ουσιαστικά είναι η "ακμή" του Πρώτου Οίκου) και τον πλανήτη Άρη. Θα καταλήξουμε έτσι σε μία θεμελιώδη έννοια, η οποία στην πραγματικότητα είναι διπλή! Πρώτα απ' όλα, ο Ωροσκόπος εκφράζει μία παρορμητική αρχή, έναν αυθορμητισμό. Με αυτό δεν εννοούμε ότι πριν ή κατά τη διάρκεια της διαδικασίας που εκφράζει ο Ωροσκόπος δεν επεμβαίνει η λογική, το συναίσθημα κ.λ.π. αλλά μάλλον ότι ο Ωροσκόπος εκφράζει μία έμφυτη δύναμη. Είναι σαν ένας μυς που κινείται, αλλά που το μυαλό μας δε γνωρίζει τι ακριβώς πρέπει να κάνει για να τον κινήσει. Δεν σκεπτόμαστε συνειδητά ποια διαδικασία πρέπει να ακολουθήσουμε για να κινήσουμε κάποιον μυ του σώματος μας, απλά τον «κινούμε»!



Από την άλλη, σε έναν άνθρωπο υπάρχει πάντοτε η ιδέα της άμυνας και της διατήρησης όσων είναι δικών του. Γι' αυτό και χρησιμοποιεί τον «πόλεμο», την επίθεση, τη βία, τη διεκδίκηση, σαν τρόπους για να χαράζει μία αμυντική γραμμή απέναντι σε κάθε τι που είναι πιθανό να επιτεθεί σε ότι ο ίδιος θεωρεί δικό του.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να δείξουμε ότι οι δύο αυτές έννοιες συνδέονται και σχετίζονται με τον Ωροσκόπο. Ένας από αυτούς είναι το να σκεφτούμε το σύνολο των συμβόλων που συνδέονται συνήθως με τον Πρώτο Οίκο, με τον Κριό και με τον πλανήτη Άρη. Για παράδειγμα την επιθετικότητα, την ταχύτητα, τα αθλήματα, τους μύες, την κίνηση γενικά, την ορμή, την ανυπομονησία, το σίδερο, το αίμα κ.λ.π.

Τι κοινό έχουν όλα αυτά; Μας φέρνουν στο μυαλό την αρχέγονη δύναμη, μία δύναμη πρωτογενή στην ουσία, που κατά κάποιον τρόπο εκφράζεται πριν καλά - καλά συνειδητοποιήσει τον εαυτό της!

Ο Ωροσκόπος θα μπορούσε να παρομοιαστεί με την όψη συνόδου, που σημαίνει ότι σε αυτόν δεν υπάρχει «καθρέπτης», δεν υπάρχει «παρατήρηση», δεν υπάρχει ο αριθμός δύο. Ο Ωροσκόπος δε μπορεί να μιλήσει, αφού είναι καθαρή «υπόσταση».

Ο Κριός απλά υπάρχει, δε σκέφτεται πάνω σ' αυτό. Αν σκεφτόταν πάνω στην ύπαρξη του θα ήταν Ζυγός! Ο Κριός είναι το υποκείμενο εκείνο που δε σκέφτεται πάνω στον εαυτό του και που δεν έχει συνείδηση - με τον τρόπο που οι περισσότεροι άνθρωποι εννοούμε τη συνείδηση: τη συνείδηση κάποιου ανθρώπου που συλλογίζεται, που στοχάζεται.

Επομένως, όλα αυτά τα σύμβολα σχετίζονται με το ζώδιο του Κριού. Για παράδειγμα, ας σκεφτούμε μία συγκεκριμένη κατάσταση κινδύνου - όπως μπορεί να τη βιώνει π.χ. ένας οδηγός αυτοκινήτων ταχύτητας σε ένα ιδιαίτερα δύσκολο και επικίνδυνο αγώνα. Ο οδηγός αυτός θα είναι απόλυτα συγκεντρωμένος σε αυτό που κάνει, με όλη του την ύπαρξη δοσμένη εκεί - με έναν τρόπο όμως μηχανιστικό. Θα χειρίζεται το αυτοκίνητο του χωρίς να σκέφτεται μεθοδικά το τι πρέπει να κάνει, το το ποιες πρέπει να είναι οι επόμενες κινήσεις του. Δε θα συλλογίζεται τι θα κάνει παρακάτω αλλά θα είναι ολότελα συγκεντρωμένος στη διαδρομή και στις περιστασιακές κινήσεις τις εκάστοτε στιγμής.

Συχνά, ακούμε τους ποδοσφαιριστές να λένε: «χάσαμε την αυτοσυγκέντρωση μας και μας βάλανε γκολ». Που σημαίνει ότι ο αθλητισμός από μόνος του, σα μία αρειανή δραστηριότητα, είναι μία δραστηριότητα αυτοτροφοδοτούμενη. Το ρίσκο, η ταχύτητα και όλα αυτά είναι καταστάσεις στις οποίες το άτομο συμμετέχει με όλο του το είναι, αφού αυτό είναι συγκεντρωμένο σε ένα μόνο μέτωπο δράσης. Δεν παρεκκλίνει από αυτό το μέτωπο, αλλά και δε στοχάζεται πάνω σε αυτό ούτε σκέφτεται θεωρητικά πως να κάνει μία ενέργεια, γιατί αυτή κατά κάποιον τρόπο εκτελείται από μόνη της, βάζει την ίδια του τη ζωή σε αυτήν - και αυτό το στοιχείο είναι χαρακτηριστικό του Κριού, του Άρη και του Ωροσκόπου.

Επομένως, αν το σκεφτούμε πιο αφαιρετικά, μπορούμε να πούμε ότι ο Ωροσκόπος είναι αυτό που είμαστε στις στιγμές εκείνες που ΔΕΝ έχουμε συνείδηση ότι «είμαστε»!

Η "υπόσταση" ενός ανθρώπου συνίσταται τελικά σε αυτό, του να μην έχει δηλαδή από την αρχή της ζωής του συνείδηση της υπόστασης του, μέχρι να αρχίσει να τη σκέφτεται, να τη ζει, να τη μαθαίνει από τη ζωή και από τους άλλους ανθρώπους. Όμως, από τη στιγμή που κάθε άνθρωπος είναι η «υπόσταση» του, δεν έχει άλλη λύση παρά να εκφράζει αυτή του την υπόσταση. Κάποιες φορές την εκφράζουμε μέσα από το ίδιο μας το σώμα, άλλες φορές μέσα από το χαρακτήρα μας ή την ιδιοσυγκρασία μας.

Αυτό θα μπορούσαμε να το ανακεφαλαιώσουμε στο ότι ο καθένας είναι ο Ωροσκόπος του. Ο Ωροσκόπος «είναι». Όσο πιο πολύ τον βλέπουν οι άλλοι τόσο πιο πολύ υπάρχει. Αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι, γιατί υπάρχει και μία άλλη πλευρά αυτού του συμβόλου, που είναι πολύ σημαντική και που εκφράζει την ανάγκη του «αγώνα». Αν κάποιος έχει Ωροσκόπο Κριό, για παράδειγμα, θα αγωνίζεται και θα ανταγωνίζεται τους άλλους εντελώς φυσικά, και καμία σκέψη ή συλλογισμός δε θα τον εμποδίσει να το κάνει αυτό. Ένας άλλος όμως πιο ήρεμος Ωροσκόπος (π.χ. σε ζώδιο του νερού ή του αέρα) θα χαρακτηρίζεται από ένα μεγάλο βαθμό διστακτικότητας ή συναισθηματισμού, αντίστοιχα. Ας πάρουμε για παράδειγμα ένα άτομο με Ωροσκόπο Ιχθείς και πολλούς πλανήτες σε ζώδια της φωτιάς και του αέρα. Η αυθόρμητη πλευρά αυτού του ανθρώπου θα τον οδηγεί στο να προβάλει τα συναισθήματα του και στο να μπαίνει σε κάθε είδους «ψαρίστικες» δραστηριότητες, αλλά οι υπόλοιποι πλανήτες του θα το ωθούν στο να συμπεριφέρεται πιο λογικά και χωρίς μεγάλη συναισθηματική εμπλοκή.

Ο Ήλιος είναι ένα πολύ σημαντικό σύμβολο, γιατί έχει μεγάλη δύναμη επιβολής και μία έντονη συνείδηση του εαυτού του. Σε αυτόν τον τομέα ο Ωροσκόπος μοιάζει να υστερεί λιγάκι, αφού μπορεί να δυσκολεύεται κάποιες φορές να λειτουργήσει σαν «πόλος αυθόρμητης έκφρασης» που οφείλει να είναι, για να καθίσταται τελικά το άτομο μοναδικό, για να αποτελεί μία θετική δύναμη έκφρασης στον κόσμο. Μόνο όμως όταν λειτουργεί ο Ωροσκόπος σαν ένας τέτοιο «πόλος» συμβάλει ουσιαστικά - από κοινού με τα τρία άλλα γωνιακά σημεία του ωροσκοπίου - στην εξέλιξη του ατόμου.

Το άτομο του παραδείγματος μας λοιπόν που έχει Ωροσκόπο Ιχθείς θα μάθει, με το πέρασμα του χρόνου, το ποιες εμπειρίες το «συνθέτουν» καλύτερα, το ποιες εμπειρίες το κάνουν να νοιώθει πιο ολοκληρωμένο. Θα ανακαλύπτει λοιπόν ότι ολοένα και περισσότερο οι εμπειρίες αυτές είναι «ψαρίστικου» χαρακτήρα, ότι ο δρόμος της ζωής του αρχίζει να το κατευθύνει ολοένα προς τα κει.

Επομένως, υπάρχει κάτι στον Ωροσκόπο που πρέπει να «δουλευτεί», όχι όμως νοητικά, γιατί όπως είπαμε τον Ωροσκόπο δε μπορείς να τον «σκεφτείς», να τον συλλογιστείς (είναι σαν ένας «μυς» που πρέπει απλά να τον κινήσεις, να τον ασκήσεις). Μόνο η εμπειρία - και όχι οποιαδήποτε είδους εμπειρία, παρά μόνο εκείνη που είναι σχετική με τον Ωροσκόπο - «συνθέτει» ουσιαστικά το άτομο.

Κάποιος π.χ. που έχει Ωροσκόπο Κριό είναι πολύ πιθανό να ασκείται και να αθλείται, να διοχετεύει δηλαδή την υπερενεργητικότητα και την ανταγωνιστικότητα του σε κάτι θετικό. Οι άλλοι άνθρωποι θα θεωρούν αυτό το άτομο σαν ιδιαίτερα «αρειανό».

Το άτομο που έχει Ωροσκόπο Ταύρο θα «συνθέτει» τον εαυτό του όταν αισθάνεται ευχαριστημένο και άνετο, όταν λειτουργεί με σταθερότητα και επιμονή, όταν ανοίγονται μπροστά του δυνατότητες υλικού κέρδους. Γενικά, θα πραγματώνεται και θα αισθάνεται εναρμονισμένο όταν ενεργεί σύμφωνα με το δικό του γούστο. Και κάθε φορά θα «εκφράζει» όλο και περισσότερο αυτή του την «ταυρίσια» ποιότητα.

Με αυτή την έννοια, ο Ωροσκόπος είναι κάτι ανάλογο με τον Ήλιο, όμως ο Ήλιος είναι πολύ πιο συνειδητός, είναι απόλυτα συνειδητός. Ο Ωροσκόπος δε χρειάζεται να είναι συνειδητός, μια και ζει τη «στιγμή», ζει το εδώ και τώρα, το παρόν. Η έννοια αυτή κάπου ενυπάρχει και στον Ήλιο, αφού και αυτός είναι ένα «πύρινο» στοιχείο, που σχετίζεται με το «πνεύμα», με την ουσία των πραγμάτων.

Μία άλλη πλευρά του Ωροσκόπου σχετίζεται με τις ερωτικές μας σχέσεις. Για να μπορεί κάποιος να κάνει μία ερωτική σχέση πρέπει πρώτα να έχει μία θετική και «δηλωτική» στάση, του τύπου «εγώ είμαι αυτός και θέλω αυτό» έτσι ώστε να του δοθεί η δυνατότητα να παίξει το παιχνίδι του «καθρεπτίσματος» με τους υποψήφιους συντρόφους του.

Για παράδειγμα, ο Ωροσκόπος Ζυγός, που είναι το διαμετρικά αντίθετο ζώδιο του Κριού, είναι κατά κάποιον τρόπο παράδοξος. Λειτουργεί καλύτερα με το να «προτείνει» παρά με το να δίνει οριστικές λύσεις. Οπότε το άτομο με αυτόν τον Ωροσκόπο θα προτιμά να ζει τις σχέσεις στο αρχικό τους στάδιο, όπου τα πράγματα είναι πιο φυσικά και αυθόρμητα (όχι πάντοτε όμως). Γενικά θα είναι ικανό να προσφέρει στους ανθρώπους γύρω του αρμονία, ομορφιά, ειρήνη, κατανόηση, συλλογική εργασία. Και αυτό επειδή ο Ωροσκόπος συνδέεται και με μία άλλη - λιγάκι αφαιρετική - λειτουργία: αποτελεί και ένα είδος «σύνθεσης», ένα σημείο «εκκίνησης», διοχέτευσης ενέργειας στο ωροσκόπιο.

Για να ζούμε τον Ωροσκόπο μας θα πρέπει να είμαστε αρκετά αυθόρμητοι και να ζούμε με πληρότητα στο παρόν. Και από τη στιγμή που ο αυθορμητισμός μας πηγάζει από τον Πρώτο Οίκο μας η σημαντική ερώτηση είναι: Τι είναι τελικά ο Ωροσκόπος μας;

Όταν ένας άνθρωπος δεν συμπεριφέρεται επιτηδευμένα, με υπολογισμό, ψυχρότητα και λογική, αλλά κάνει αυτό που του αρέσει, έχοντας την προσοχή του στραμμένη σε αυτό που του αρέσει και όχι στον εαυτό του, ούτε στο πως θα πετύχει αυτό που θέλει, τότε ο άνθρωπος αυτός λειτουργεί έντονα με τον Ωροσκόπο του! Και οι άλλοι πιθανώς θα το αντιλαμβάνονται αυτό περισσότερο από ότι το ίδιο το άτομο - αν και δεν θα είναι ικανοί να δουν τα πιο ατομικά στοιχεία του.

Όμως ο Ωροσκόπος μας πολλές φορές μας επιβάλλεται χωρίς να το καταλαβαίνουμε και αυτή η «άγνοια» μπορεί να μας προκαλέσει προβλήματα. Αλλά αυτά τα προβλήματα είναι συνέπειες της ιδιαιτερότητας του καθενός από μας. Για παράδειγμα, αν κάποιος έχει Ωροσκόπο σε ζώδιο της Φωτιάς και οι αντιδράσεις του δεν είναι αρκετά δυναμικές, τότε μπορεί να προκαλέσει σύγχυση και αναστάτωση γύρω του. Παρ' όλα αυτά, το άτομο αυτό δε θα πρέπει να κάνει κάτι συγκεκριμένο για να το αποφύγει αυτό, απλά αρκεί να «είναι», μια και ο Ωροσκόπος μας είναι τελικά ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο «είμαστε» στα μάτια των άλλων.

Οι όψεις που σχηματίζουν οι πλανήτες με τον Ωροσκόπο, αν είναι ακριβείς, δίνουν ιδιαίτερα ορατά και σημαντικά αποτελέσματα. Όλες οι όψεις των πλανητών με τον Ωροσκόπο έχουν κατά κάποιον τρόπο την ποιότητα της συνόδου. Για παράδειγμα, σε μία όψη τετραγώνου της Αφροδίτης με τον Ωροσκόπο ή σε ένα τρίγωνο της Αφροδίτης με τον Ωροσκόπο, το άτομο θα πρέπει να εκφράζει την ενέργεια της Αφροδίτης με έναν μη συνειδητό τρόπο, με έναν τρόπο που έχει βέβαια να κάνει με το σε ποιο ζώδιο βρίσκεται η Αφροδίτη, με το σε ποιο ζώδιο βρίσκεται ο Ωροσκόπος και σε ποιον Οίκο βρίσκεται η Αφροδίτη (συνεκτιμώντας τα όλα αυτά). Σε κάθε περίπτωση, η Αφροδίτη θα είναι σα να σχηματίζει σύνοδο με τον Ωροσκόπο.

Για παράδειγμα, ένα τρίγωνο του Ποσειδώνα με τον Ωροσκόπο περιγράφει έναν άνθρωπο η προβολή του οποίου στον κόσμο περιέχει ένα στοιχείο γοητείας, μία ονειρική απόχρωση, μία αινιγματική έλξη την οποία οι άλλοι δε μπορούν να τη συγκεκριμενοποιήσουν - και η οποία στην πραγματικότητα αποτελεί ένα απατηλό «καθρέπτη», μέσα στον οποίο ο καθένας θα βλέπει αυτό που θέλει να δει, αυτό που θέλει να «καταθέσει». Επομένως, αυτό το άτομο θα ενεργεί με έναν τρόπο λιγάκι «ποσειδώνιο» και σε κάποιον βαθμό θα νοιώθει «ποσειδώνιο». Ακόμη πιο ισχυρό βέβαια θα ήταν το να βρίσκεται ο Ποσειδώνας σε σύνοδο με τον Ωροσκόπο του, που θα σήμαινε ότι στο άτομο αυτό προκύπτουν ζητήματα ταυτότητας του τύπου «Ποιος είμαι εγώ»; «Τι πραγματικά θέλω»; «Είναι δικό μου αυτό ή του διπλανού μου»; Αν, πάλι, ο Ποσειδώνας σχημάτιζε όψη τετραγώνου με τον Ωροσκόπο τότε το άτομο θα βίωνε συχνά στη ζωή του εμπειρίες παρόμοιες με τις απατηλές εκείνες που προβάλει ο Ωροσκόπος που έχει.

Επειδή ο Ωροσκόπος είναι ένα σημείο άμεσης έκφρασης και όχι συνειδητοποίησης, αυτό που διοχετεύεται μέσω του Ωροσκόπου δεν διοχετεύεται συνειδητά αλλά με έναν παρορμητικό τρόπο, χωρίς συλλογισμό, με έναν άμεσο και όχι ιδιαίτερα λογικό τρόπο, τουλάχιστον στην αρχική του φάση. Στην πορεία όμως το άτομο - βλέποντας εκ των υστέρων το αποτέλεσμα των πράξεων του - αρχίζει να σχηματίζει μία ιδέα του Ωροσκόπου του. Όμως, μένει σε αυτή την αρχική ιδέα, γιατί όσο και να προχωρεί το συλλογισμό του δε θα καταφέρει ποτέ να γίνει «αυτούσιος» μάρτυρας του Ωροσκόπου του, γιατί πάντα ο Ωροσκόπος του θα προηγείται του συλλογισμού του. Που σημαίνει ότι όταν κάποιος πιστεύει ότι κατάφερε να κατανοήσει τον Ωροσκόπο του, στην πραγματικότητα έχει κατανοήσει αυτό που ήδη έγινε και πέρασε, όχι αυτό που θα συμβεί στο μέλλον ή που συμβαίνει τώρα.

Το στοιχείο όμως αυτό δεν πρέπει να μας οδηγήσει στο να θεωρούμε τις όψεις των πλανητών απέναντι στον Ωροσκόπο με έναν ολότελα «σχηματικό» τρόπο - όπως στο να θεωρούμε, για παράδειγμα, ισοδύναμες τις όψεις του τριγώνου με αυτές του τετραγώνου.

Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να μελετήσουμε ξεχωριστά τον πλανήτη που εκφράζεται μέσω του Ωροσκόπου, εξετάζοντας συνολικά το ωροσκόπιο, έτσι ώστε να καταλάβουμε τι ακριβώς "δέχεται" το άτομο από το συγκεκριμένο πλανήτη. Από αυτή την άποψη, πρέπει να τονίσουμε ότι όσοι έχουν τον ίδιο πλανήτη στην ίδια όψη με τον Ωροσκόπο τους δεν έχουν απαραίτητα τον ίδιο τύπο εμπειριών. Για παράδειγμα, δε θα υποφέρουν στον έρωτα όλοι εκείνοι που έχουν την Αφροδίτη τους σε τετράγωνο με τον Ωροσκόπο τους. Αν το άτομο που έχει αυτή την όψη είναι πολύ συναισθηματικό, και έχει στο ωροσκόπιο του πολύ νερό και γη και γενικά δέχεται «καλές» όψεις και έχει την Αφροδίτη του σε ζώδιο του νερού, τότε μπορεί να συμβεί το αντίθετο: το άτομο με το τετράγωνο Αφροδίτης - Ωροσκόπου να ξεχωρίσει για την ιδιαίτερη ικανότητα του στο να εκφράζει φυσικά τα συναισθήματα του.

Ας πάρουμε σαν άλλο παράδειγμα τη Σελήνη σε τετράγωνο με τον Ωροσκόπο. Το πιο πιθανό είναι ότι ο Ωροσκόπος και η Σελήνη βρίσκονται σε ζώδια που σχηματίζουν «φυσικό» τετράγωνο μεταξύ τους (εκτός και αν η Σελήνη και ο Ωροσκόπος σχηματίζουν «ασύμβατο» τετράγωνο). Τότε υπάρχει πρόβλημα, γιατί η Σελήνη βρίσκεται σε ένα ζώδιο ασύμβατο με τον Ωροσκόπο, συμμετέχει δηλαδή σε μία «κακή» σχέση, με την παραδοσιακή έννοια. Έχουμε, σε αυτό το σχήμα, από τη μια μία πολύ αρχέγονη παρόρμηση και από την άλλη ένα μεγάλο αυθορμητισμό. Η Σελήνη και ο Ωροσκόπος σε όψη μεταξύ τους είναι δύο πολύ βασικές δυνάμεις, αρχέγονες, τις οποίες δε συνειδητοποιούν εύκολα οι άνθρωποι.

Όλες οι σωματικές αλλαγές που γίνονται, που έχουν να κάνουν με την κατάσταση της ψυχής και με το πνεύμα του ατόμου (σύμφωνα με τη φάση στην οποία βρίσκεται αυτό, αν είναι ή όχι ισορροπημένο κ.λ.π.) και όλα αυτά έχουν να κάνουν με τον Ωροσκόπο.

Για παράδειγμα, ένα άτομο με Ωροσκόπο Σκορπιό που περνάει μία δύσκολη φάση στη ζωή του, θα έχει ένα μάλλον σκοτεινό βλέμμα, διαθέτοντας μία εσωτερική δύναμη την οποία όμως οι άλλοι δε θα τη βλέπουν να ακτινοβολεί. Αν όμως το ίδιο αυτό πρόσωπο περνάει μία καλή φάση στη ζωή του, αν νιώθει μέσα του ισορροπημένο, ενδεχομένως ερωτευμένο και ευχαριστημένο από τη ζωή του, θα έχει και πάλι έντονο βλέμμα αλλά αυτή τη φορά λαμπερό. Θα έχει δηλαδή και πάλι «σκορπίνικο» βλέμμα, αλλά σε μία άλλη, θετικότερη συχνότητα δόνησης. Και όλο αυτό θα βγαίνει στο πρόσωπο του.

Όταν το άτομο αισθάνεται ισορροπημένο μέσα του και αρχίζει να συμπεριφέρεται αυθόρμητα το πρόσωπο του και το σώμα του είναι τα πρώτα που φανερώνουν αυτή του τη διάθεση. Όταν μας συμβαίνει αυτό, οι άνθρωποι τριγύρω μας το αντιλαμβάνονται απόλυτα!

Ο Ωροσκόπος λοιπόν είναι ο τρόπος που έχει η «ζωτική ενέργεια» για να εκφράζεται, είναι ένα σημείο έκφρασης της ζωτικής ενέργειας του καθενός από εμάς. Γι' αυτό και ο Ωροσκόπος καθρεπτίζεται σε μεγάλο βαθμό σε όλο μας το σώμα, δεδομένου του στοιχείου του αυθορμητισμού που τον χαρακτηρίζει και του μη «συλλογίσιμου» του. Ο Ωροσκόπος σημαίνει να πράττεις, είναι η πράξη στην πιο ουσιαστική της μορφή. Είναι σα να υπάρχει μία αφαιρετική δύναμη που ενσαρκώνεται στον καθένα από μας. Ο τρόπος που λειτουργεί ένα άτομο είναι συγκεκριμένος και πάντοτε σύμφωνος με τον Ωροσκόπο του. Η εξωτερική όψη ενός ατόμου είναι η συγκεκριμένη επειδή είναι η έκφραση της πρωτογενούς του ενέργειας - την οποία ακριβώς συμβολίζει ο Ωροσκόπος του.

Μέσα σε ένα ωροσκόπιο αναπτύσσονται πολλαπλές και πολυσύνθετες σχέσεις, τις οποίες είναι χρέος μας να εντοπίζουμε και να αναλύουμε. Η αστρολογία, σαν ένας επιστημονικός κλάδος που είναι, δημιουργεί συνέχεια υποθέσεις εργασίας και συχνά το ζητούμενο είναι να βρούμε το στοιχείο εκείνο που είναι κοινό σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα, το στοιχείο που βρίσκεται στο υπόβαθρο όλων. Με τη σειρά του, το θεμελιώδες αυτό στοιχείο δημιουργεί άλλες έννοιες και σύμβολα, πιο πολύπλοκα. Τα σύμβολα αυτά ανοίγουν σα μία βεντάλια, η οποία αποτελείται από πολλά σύμβολα - πτυχές, τις οποίες συνδέει ένας βασικός πυρήνας (που ουσιαστικά είναι ένα ενεργειακό κέντρο). Πρόκειται για το «υπέρτατο» σύμβολο που κάποιος μπορεί να μορφοποιήσει (δεδομένης της αφαιρετικότητας του) και όλα τα σύμβολα θα αναφέρονταν τελικά σε αυτό το θεμελιώδες. Και ο πυρήνας αυτός θα ήταν μία πραγματικότητα την οποία δε μπορούμε να επηρεάσουμε και να μορφοποιήσουμε με άμεσο και απτό τρόπο. Αυτό είναι ουσιαστικά ο Ωροσκόπος!

German Pastorini

(Μετάφραση - επιμέλεια Θωμάς Γαζής)

Ο German Pastorini είναι ένας ιδιαίτερα δραστήριος αστρολόγος από την Ουρουγουάη, που γράφει αυθεντικά και πρωτότυπα άρθρα, των οποίων έχει παραχωρήσει το δικαίωμα προς δημοσίευση για την Ελλάδα στην «Ελληνική Αστρολογία».

πηγη